Η πρώτη ήττα και η σωστή ανάγνωσή της

Ο Άρης υπέστη μετά από 24 αγωνιστικές την πρώτη του ήττα στην Κρήτη αλλά δεν χρειάζεται να ξεθάψουμε μάνι-μάνι του τσεκούρι του πολέμου και να επιδοθούμε στην- εύκολη- αποδόμηση του φετινού ρόστερ. Σε κανέναν δεν άρεσε η ήττα, η αντιμετώπιση μικρού club από τον διαιτητή.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Το έχω ξαναγράψει και το γράφω για τελευταία ίσως φορά. Η φετινή ομάδα δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας και δεν βγάζει μάτια με το ποδόσφαιρο που παίζει. Φτιάχτηκε κάτω από συγκεκριμένες προδιαγραφές που υπαγορεύει η κατηγορία και η περσινή τραυματική εμπειρία και πέτυχε το στόχο της ανόδου. Επομένως παίκτες, stuff και τεχνικός διευθυντής αξίζουν της εκτίμησης του κόσμου του Άρη και μέχρι εκεί. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αρχίσουμε το γνωστό, ο ένας δεν μπορεί να τρέξει, ο άλλος να πασάρει, ο άλλος να πλασάρει, όταν ξέρουμε ότι σε μεγάλο βαθμό η «ειδικού σκοπού» φετινή ομάδα θα αλλάξει και πρέπει να αλλάξει εν όψει Σούπερ Λιγκ. Μην χαλάμε την… ζαχαρένια μας μέρες που είναι…

Δεν λέω, προς θεού ότι κανείς από αυτούς που απαρτίζουν την φετινή ομάδα δεν έχει θέση και σε αυτό της επόμενης σεζόν. Δίπλα σε πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές θα μπορέσουν, με λιγότερο άγχος και ευθύνη, να αναδείξουν τις ικανότητές τους. Όχι όμως να οδηγήσουν την ομάδα εκεί που οφείλει να στοχεύσει στην επιστροφή της στο φυσικό της χώρο. Το κεντρικό ζήτημα για μένα τώρα που ανοίγει η κουβέντα για την επόμενη μέρα είναι ποιος θα αναλάβει να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τον μεταγραφικό σχεδιασμό. Ο Παύλος Μυροφορίδης φαίνεται ότι θα τραβήξει άλλο δρόμο.

Όχι γιατί δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη και στη Σούπερ Λιγκ, άλλωστε δεν του δόθηκε ποτέ πραγματικά μια τέτοια ευκαιρία, αλλά γιατί οι διαφωνίες του με τον Καρυπίδη είναι τέτοιες που δεν προσφέρουν ασφαλές πεδίο συνεργασίας, Φάνηκε άλλωστε από τις αρκετές προστριβές που είχαν και φέτος μέσα στη χρονιά.

Λογικά η αποχώρηση Μυροφορίδη θα συμπαρασύρει και τον Σπανό. Του οφείλει όμως όλος ο Άρης ένα χειροκρότημα και την αναγνώριση γιατί, δίχως τυμπανοκρουσίες και μεγάλα λόγια, δίχως την παραμικρή βοήθεια και με πολλά προβλήματα στην καθημερινότητα της ομάδας, πέτυχε την άνοδο, εκεί που άλλοι απέτυχαν. Και με διαβατήριο αυτό, μπορεί, εφόσον ο Καρυπίδης πάει σε μια άλλη επιλογή, να αναζητήσει την ευκαιρία του σε μια ομάδα της Σούπερ Λίγκ ώστε να δοκιμαστεί και σε αυτό το επίπεδο.

Εκεί όμως, που φάνηκε και χθες, ότι θα χρειαστεί ο Άρης γερές δόσεις από ενίσχυση, στελέχωση, θωράκιση είναι σε επίπεδο προστασίας της ομάδας, στελέχωσής με ανθρώπους ικανούς και με προσβάσεις στον… εξυγιασμένο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου ώστε να μην πάει σαν… πρόβατο στη σφαγή, όπως πήγε χθες στο «Γεντί Κουλέ».

Από την άλλα εβδομάδα ο Θόδωρος Καρυπίδης καλείται να πάρει μια σειρά από αποφάσεις που αφορούν την ομάδα και πως αυτή θα εμφανιστεί του χρόνου στη Σούπερ Λιγκ. Πρωτίστως να ξεκαθαρίσει το οικονομικό πλαίσιο. Αν δύναται δηλαδή να σηκώσει μόνος του το βάρος ή να μπει σε μια συζήτηση συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο του Τομ Παπαδόπουλου που έρχεται «ζεστός» την επόμενη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη ώστε να μεγαλώσει το… πορτοφόλι της ομάδας και άρα με το καλημέρα να στοχεύσει και πιο ψηλά.

Ο κόσμος της ομάδας, όπως έδειξε η εικόνα του γηπέδου με την Δόξα είναι διψασμένος. Περιμένει πως και πως την επιστροφή στα γνώριμα λημέρια. Όχι όμως τον Άρη σε ρόλο κομπάρσου, μονίμως αδικημένου και φτωχού συγγενή. Αλλά έναν Άρη έτοιμο να διεκδικήσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο.

ΥΓ Η διαφορά του Άρη από τον ΟΦΗ είναι δυο ονόματα. Μάνος και Βουό. Με δυο τέτοιους ποδοσφαιριστές το σκορ χθες στο πρώτο ημίχρονο θα ήταν 0-2 και θα μιλούσαμε για άλλο παιχνίδι.